Michel Gondry !f İstanbul’daydı!

Son filmi "Uzun Boylu Adam Mutlu Mu? Noam Chomsky ile Canlandırma Bir Sohbet’"in Türkiye galasına katılan Gondry, 18.02.14 tarihinde Fransız Kültür Merkezi’nde düzenlenen toplantıda basın mensuplarının sorularını yanıtladı.
Fransa İstanbul Başkonsolosluğu Bölgesel Görsel-İşitsel Ataşesi Fanny Aubert Malaurie’nin eşlik ettiği basın toplantısında Gondry, özellikle son filmi "Uzun Boylu Adam Mutlu mu?"yla ilgili soruları yanıtladı. 

Gondry, Noam Chomsky ile yaptığı komnuşmalardan oluşan filmin oluşum süreci ve Chomsky ile bağlantısını şu sözlerle ifade etti: ''ilk başta Noam’ın bununla çok ilgilenmediğini ve beni geri çevirmek üzere olduğunu hissettim. Ancak yavaş yavaş yakınlaştık çekim sürecinde. Benim iyi bir dinleyici olduğumu ve ödevimi yaptığımı fark etti ve tabii ki aksanıma alıştı. Yavaş yavaş bu ilişkimiz yükselerek ilerledi ve düşüncelerime de dikkat kesilmeye başladı. Filmin gelişmesiyle birlikte büyüyen bir ilişkimiz oldu.''

“Artık eğlenmek için film çekilmiyor”
Gondry ayrıca, bir süredir yürüttüğü ve insanların kendi projelerini yapmalarına olanak sağlayan ‘Home Movie Factory’i de anlattı: “Projenin adını ‘Ev Yapımı Filmler’ olarak çevirebiliriz belki. 10-15 şehre yayılmış durumda şu anda, insanlar arkadaşlarıyla grup olarak ya da bireysel katılıp bir film çekiyorlar. Bir şeyler öğrettiğimiz iddiasıyla yapmıyoruz bunu ama özellikle film sektörünün dışındaki insanların katılımını teşvik ediyoruz. 
İnsanların film ve sinemayı sadece profesyonel bir alana hapsetmesinin yanlış olduğu vurgusunda bulunan Gondry:  ''Benim gençliğimde insanlar eğlenmek için de film çekerdi günümüzde yönetmenlerin amatörlere karşı önyargılı olduğunu görüyorum artık eğlenmek için film çekilmiyor'' şeklinde konuştu.

“Filmlerimle alay eden, onlara kara çalan insanları sevmiyorum”
Özellikle genç kuşağın onun filmlerine olan ilgisini nasıl karşıladığı ve farklı kuşaklarla nasıl ilişkilendiğini ise şu cümlelerle anlattı Gondry: “Hem Chomsky ile yaptığım görüşmelerde hem de daha önceden, benden büyüklerle olan ilişkilerimde onların deneyimlerine kulaklarımı açıp bir şeyler kapmaya çalışmışımdır. Daha genç kuşaklarla olan ilişkilerimde ise, tabii onların birçoğu kişisel ve dinamik bir bağ da kuruyorlar filmlerimle, bundan etkilenirim ama bağlantı kurabilirim yine de. Bağlantı kuramadığım insanlar ise, kuşaktan bağımsız olarak, daha elitist olan, kendini akıllı biri olarak sunmaya çalışan ve snop diyebileceğimiz insanlardır. Onlar benim filmlerimi pek sevmezler zaten, ben de onları… Benim filmlerimi sevmeyen insanları sevmem demek istemiyorum. Benim filmlerimle alay eden, onlara kara çalan insanları sevmem demek istiyorum.”