Toplum içine çıkamıyordum / Seval Kavaklıoğlu
“Berke, yaşamının ilk yıllarında her şeyi çok geç öğreniyordu ya da hiç öğrenmiyordu. Kim alsa kucağına gidiyordu; hiç yabancılamıyor, annebaba aramıyordu. Davranışlarından şüphelenince, uzman bir psikoloğa gittik, otizmden şüphelendi. Tetkikler başladı ve iki üç yaşlarında eğitime başladık. Sürekli ağlama krizleri geçiriyordu. ‘Eğitim aldıkça geçer’ dedik ama olmadı; yanlış yerdeydik! Sonra, Tohum Otizm Vakfı’na geldik. Doğru eğitim gerçekten çok önemli. Daha önce, birlikte toplum içine çıkmaktan, hatta parka gitmekten bile korkuyordum. Burada eğitime başladıktan sonra, kaçmak yerine bunun üzerine gitmeye karar verdim. Artık otobüse de biniyoruz, parka da gidiyoruz. Önceden kendini yerlere atıyor, ağlıyor, krizler geçiriyordu. Eğitimle, bunları yapmamayı öğrendi. Berke, şu anda dokuz yaşında. Bu dokuz senede çok sabırlıymışım, çok özelmişim, çok özel bir çocuğa sahipmişim, bunları öğrendim. Otizmli çocuğu olan annelere önerim, sosyal ortamlara girmekten kaçmasınlar ve sürekli ‘Neden benim çocuğum?’ demesinler.”