Rojda Demirer, babalarını kaybettikten sonra ablası ve annesiyle daha sıkı bağlandıklarını söylemiş: “Annem, ben, ablam, üçümüz beraber büyüdük diyebilirim. Her şeyi beraber yaptık, paylaştık. Annem bu yüzden her zaman en yakın arkadaşımız ve her konuda en büyük destekçimizdi.”