Düşünsenize ‘hayatınızın aşkı’nı arıyorsunuz. Gerçek aşk. Şöyle yanan tutuşan cinsten. Öyle bir uğraş veriyorsunuz ki, dağları taşları bile delmeye hazırsınız. E olmaz değil, Mecnun, Leyla’sı için çöllere düştü. Ferhat, Şirin için dağları deldi. Günümüzde eşitlik varsa; Leyla veya Şirin de yapabilirdi bunu! Peki diyelim, siz de buldunuz aşkınızı ve kavuştunuz. Esas iş sonrasında başlıyor. Peki ne yapmalı? Eşinizle finansal uyumunuz var mı?
Finansal uyum, ten uyumu kadar önemli
Bu kadar uğraştan sonra bir düşünsenize Leyla’nın aldığı çantanın faturasını Mecnun’dan sakladığı için kavga ettiklerini ya da Ferhat’ın Şirin’den gizli bir hesabı olduğu için Şirin’in evi terk ettiğini. Gerçek aşkı, ruh eşini bulmak bir mucize belki ama devam ettirebilmek de finansal uyumdan geçiyor. 2013 yılında TD Ameritrade; ‘Eşler arasındaki para ilişkileri’ araştırmasına göre;
• Çiftler parasal konular nedeniyle yılda ortalama beş kez büyük bir tartışma yaşıyor.
• Bu çiftlerin neredeyse yarısı ortak olarak yürüttükleri bütçelerde birbirine ‘hiç’ güvenmiyor.
• Katılımcıların sadece yüzde beşi parayı önemli bir faktör olarak görüyor (ah bir bilseler).
Ülkemizde de ekonomik konular eşlerdeki anlaşmazlıkta ilk sıralarda. İşte eşinizle aranızdaki finansal uyumu ölçmeniz için size bir fırsat.
Evliyseniz de geç değil. Aşağıdaki soruları yanıtlayın ve her biri için hangi numaraları seçtiğinizi takip edin.
Para konularını ne sıklıkla konuşursunuz?
1. Hiçbir zaman, ne konuşacağım! Ben harcarım, eşim öder. Ne olup ne bittiğini de merak etmem.
2. Çok seyrek. Kredi kartımın limiti dolunca ya da ekstre yüksek gelirse konuşuruz.
3. Düzenli şekilde. Her ay alırız kağıdı kalemi, bir fincan da kahve, başlarız konuşmaya. Bütçe kontrolü yapar, bir sonraki ayı planlarız.
4. Mütemadiyen. Konuş konuş değişen bir şey yok. İki yakamız bir araya geleceğine her ay açılıyor.
5. Uygulanabilir değil. Herkes kendi cebinden sorumlu. Ne ben sorarım ne eşim.
Eşimin ne kadar harcadığıyla ilgili rahatım yerinde...
1. Doğru, sanırım. Alışveriş festivaline çıktım, kendimi kaybettim. Çantalar, ayakkabılar, elbiseler… Neyse her zaman değil ya, idare edeceğiz artık.
2. Yanlış. Her sene kombine maç biletine taksit ödemekten bıktım! Takım bir ceza alınca, sokağa gidiyor bütün para.
3. Doğru. Kasaya gitmeden önce yani her harcama öncesi mutlaka konuşuruz. İkimiz de tamam demeden asla alışveriş yapmayız.
4. Tamamen yanlış. Eşim tam bir alışveriş manyağı ve çok para harcar! Nasıl durduracağımı bilmiyorum. İmdat!
5. Yorumsuz. Ben her ay başında parayı eşime veriyorum. Ne yaptığından haberim yok.
Geleceğe dair finansal hedefleriniz var mı? Bunun için ortak çalışıyor musunuz?
1. Evet, belki. Ben ev almak için para biriktiriyorum. Umarım eşim de öyledir.
2. Aslında değil. Her ay plan yaparız ama eşimi mağazalardan uzak tutmayı başaramadığım için daha çok yolumuz var.
3. Kesinlikle evet. Her şeyimizi planladık ve hedeflediğimiz evi almamıza sadece dört ay kaldı.
4. Hayır. Para mı var biriktireceğiz?
5. Uygulanabilir değil. Benim kendi işimi kurma planlarım var. Eşimin hedefi de antika araba almak. Biriktiriyordur herhalde. Hiç ilgilenmedim.
Eşinizden sakladığınız finansal bir sır var mı?
1. Hayır. Benim hiç sırrım yok ama eşimden emin değilim. Ara sıra ailesine para verdiğini düşünüyorum.
2. Evet. Çok beğenerek aldığım yeşil çantanın fiyatını eksik söyledim. “Çantaya o kadar para verilir mi?” diye başımın etini yemesini istemedim.
3. Hayır. Aramızda gizli saklı yok. Her şeyimiz açık ve ortak. Hayatımızla ilgili tüm kararları birlikte veririz.
4. Evet, borcum var. Kardeşim için kredi çektim ve eşime söylemedim. Duysa hiç iyi olmaz.
5. Var tabii, param var. Kendime ait bir hesabım var. Orada para biriktiriyorum. Eşim bilse hemen harcar.
Birlikte acil durum fonu oluşturdunuz mu?
1. Öyle bir şey mi var?
2. Evet. İlk 1000 liramızı biriktirmeye çalışıyoruz.
3. Evet. Her sene performans primlerimizi alırız ve üç aylık masrafımızı kenara koyarız.
4. Hayır. Bizde acil durum hiç bitmez ki!
5. Hayır. Benim her zaman acil durum için param hazır. Eşimin fon oluşturmasıyla ilgilenmiyorum.
Genel olarak akıllı finansal kararlar alma konusunda eşime güvenirim.
1. Evet. Kararları eşim alır ve bu zamana kadar hiç fena değil.
2. Aslında değil. Arkadaşlarının laflarıyla hareket ediyor hep. Kararları ona bırakamam.
3. Evet, kesinlikle. Konu paramız olduğunda aynı taraftayız, eşimin kararlarına güvenirim.
4. Hiçbir şekilde. Eşim ve parayla ilgili karar vermek mi? Uçurumdan atlasam yeridir.
5. Hayır. Herkesin kararı kendine. Ama ben doğru kararlar verdiğimi biliyorum. İyi bir yatırım danışmanım var.
Kendi ayaklarınız üzerinde durmak için ekonomik özgürlüğünüz var mı? Eşiniz bunu destekliyor mu?
1. Emin değilim. Ekonomik özgürlüğün tanımını bile anlamıyorum.
2. Hayır. Eşim bu tip şeylere sıcak bakmıyor. Yanlış anlayabilir.
3. Evet. Kendi paramı kazanabiliyorum. Ve para konularında kararları ortak verdiğimiz için bilgiliyim.
4. Eh... Ne kadar paramız var, borcumuz var, hiçbir şeyi bilmiyorum. Kendi hesabım yok. Hiç bankaya da gitmedim.
5. Hiç değil. Eşime bir şey olsa veya ayrılsak (bunları konuşması zor ama hayatta her şey hepimiz için) ben sudan çıkmış balık gibi olurum.