3) Ailenin bu tavrının çocuk üzerinde olumsuz yanları nelerdir? Okul sürecine zarar verir mi?

Bu tür sosyal medya akımları maalesef ki çocuklar üzerinde olumsuz etki bırakabiliyor:  Empati becerilerini zayıflatıyor, ahlak ve görgü kurallarını olumsuz etkiliyor, birbirleriyle kıyas içerisinde olmalarını sağlayıp üstünlük yanılsaması oluşturabiliyor, her şeyin en iyisi en güzeli en pahalısı algılarını yaratıyor, tüketim odaklı olmayı aşılıyor, çocuklar arasında rekabet, eşitsizlik ve yetersizlik hissi maalesef ki çocukta olumsuz benlik algısı oluşturabiliyor. Bununla birlikte akran zorbalığı da maalesef kaçınılmaz kılınıyor.

Ayrıca, okul gibi duygusal bağlanma ve öğrenme odaklı bir sürecin, materyalle temsil edilmesi çocukta yanlış değer yargıları geliştirebilir. Çocuğun okul kavramını “materyal bağlamda” anlamlandırmasına yol açabileceği için bu akımı sağlıklı bulmuyorum. Çocuğun okulda “özel eşyaları” ile değerli olduğu mesajını alması, onun içsel motivasyon yerine dışsal nesnelere bağlı bir benlik geliştirmesine sebep olabilir.  Asıl odak noktamız öğrenme ve gelişim olmalı, Çocuğa verebileceğimiz mesaj materyallerin ondan daha önemli olmadığı yönünde olmalı. Ama bu akımda maalesef eşyalar ve gösteriş ön plana çıkıyor Eğer dış dünyadan onay bekleyen çocuklar yetiştirmek istemiyorsak amacımız çocuğumuzun içsel motivastonunu güçlendirmek olmalıdır.

4) Bu videoların TikTok’ta bu kadar yaygınlaşması, ‘sharenting’ sendromu ile nasıl bir ilişki içindedir? 

Bu tarz içerikler, sharenting (paylaşan ebeveynlik) davranışıdır. Sosyal medyayla birlikte daha çok görünür olma arzusu, beğenilme kaygısı arttı ve maalesef bu platformlara çocukların dahil edilmesi ne yazık ki çocukları istismara açık hale getiriyor. Sosyal medyada çocuk odaklı paylaşımların artması, akımların çocuklar üzerinden yapılması ve hızla yaygınlaşması çocuğun mahremiyetini, özel hayatını ve rızasını ihlal eder. Bu durum, çocuğun onayı alınmadan yapılan kimlik sunumudur.

5) Bu alışveriş sürecinin bir gösteriye dönüşmesi, çocukla olan bağı nasıl etkiler? 

Maalesef bu ilişkinin sıcak ve samimi olmasını zedeler, duygusal ilişkinin yerini materyal ilişkisi almış olur. Hediyeler, eşyalar ve gösterişli alışverişler, çocuğun “sevilmek için bir şeylere sahip olmalıyım” düşüncesini geliştirebilir. Bu durum duygusal bağları zayıflatır ve sevginin koşullu olduğunu düşündürtebilir.

6) Bu trendlerle büyüyen çocukların ileriki yaşlardaki para, birikim ve tüketim alışkanlıkları nasıl etkilenir? 

Bu çocukların ileriki yaşamında markalarla ilişkisi/ marka düşkünlüğü artabilir. Odak noktası “ne giyiyorum, neye sahibim” gibi düşüncelerde olan bu tutum; gösterişe dayalı tüketim alışkanlığı geliştiren bireye zemin hazırlayabilir. Para biriktirme, ihtiyaç temelli alışveriş gibi beceriler yerine, “daha fazlasına sahip olmalıyım” inancı gelişebilir. Sahip olduklarını yetersiz/eksik ya da gösterişsiz bulan çocuk; eksik ve yetersizlik hissini telafi etmek isteyecek ve anlık tatmin arayan, harcama eğilimi yüksek, tüketim odaklı olan ve en nihayetinde doyumsuz bir bireye dönüşecektir. Bu kişilerde tüketim, kişiliğin tamamlayıcısı gibi algılanabilir.