Biliyorum, o "Bir bakıp çıkayım" dürtüsü geliyor, değil mi? Ayrılığın üzerinden aylar geçse bile, telefon eline her aldığında parmakların otomatik olarak o profil ismini yazmaya başlıyor. Aslında biliyorsun, gördüğün her yeni fotoğraf, her yeni takip canını yakacak. Ama yine de o sayfaya gizlice girmek, bir ucu açık kalmış defterin son sayfasını okumak gibi bir şey. Peki neden kendimize bu kötülüğü yapıyoruz?