Kraliçe Arı Şarkı Söylediğinde: Annelik, tükenmişlik ve yeniden başlama cesareti
Veronique Maciejak’ın Kraliçe Arı Şarkı Söylediğinde Arılar Dans Eder romanı, ebeveynliğin mükemmellik değil, denge arayışı olduğunu hatırlatıyor. Günlük hayatın yükü altında ezilen bir annenin kendini yeniden keşfetme yolculuğu, okura ilham veriyor.
İrem Naz Güvel
Marie, asla sesini yükseltmeyen, organik beslenen, çocuklarına yeterince vakit ayıran ideal bir anne olmak ister. Ancak günlük yaşamın kısıtlamaları yüzünden bitkin ve bunalmış durumdadır. Ne her şeye yetişebiliyor ne de çocuklarını yönetebiliyor. Ergen oğlu, aşırı hassas ortanca çocuğu ve enerjisi bitmek bilmeyen en küçüğüyle baş etmekte zorlanır. Onlara bağırdığı ve cezalandırdığı için suçluluk duyarken, kırk yaşına yaklaşırken tükenmişliğin eşiğine gelir. Bir arkadaşının zoruyla katıldığı özel bir kamp, ona hem kendisi hem de ebeveynlik hakkında yeni bakış açıları kazandırır. Kraliçe Arı Şarkı Söylediğinde Arılar Dans Eder, çocuk büyüten herkesin kendini bulabileceği, ebeveynliğin kusursuzluk değil, mutlulukla ilgili olduğunu hatırlatan ilham verici bir roman.
