‘Ayna’yım ben!

'Ayn' öyle büyük bir kelime ki benim için; tüm zayıflıklarım, inatlarım, başkaldırılarım, kırgınlıklarım, sevinçlerim, neşelerim, hayata her daim “İlla ki geçerli bir nedeni vardır” diyerek bakan yanım, bu yüzden her seferinde yeniden başlamalarım, unuttuklarım, vazgeçemediklerim demek…

Çünkü ‘ayna’ demek, “Tek başıma her işe yeterim” diyen sonsuz gücüm, “Arkadaş candır, birlikte yaparsak en güzeli olur”um, “Seni sevmeyenin yanında bir dakika durma, seni sevenlerin kıymetini bil”lerim, “Bile isteye kimsenin canını yakma”larım, “Herkesi kendin gibi bilme, en çok kırıldıkların en yakınındakilerdir”lerimdir…



“Ağlamak güzeldir, utanma ağla ama kimsenin de gözyaşlarını silmesini beklemeden toparla kendini” diyen iç sesimdir, kimse yoksa ‘O’ var diye sığınmalarımdır, inancımdır… Çünkü ‘ayna’ Hak’kın adaletine inanandır, “Er ya da geç adelet yerini bulur” diyendir…

Karnımdayken aydınlandım
Bu gerçeği hamileliğim dönemimde fark etmiş ve müthiş bir endişeye kapılmıştım. “Eğer çocuğum beni modelleyecekse ben nasıl olmalıyım? Yeterince iyi değilim ki… Ya benim kusurlu taraflarımı da örneklerse, yanında son nefesime kadar rol yapamam ki, ben bu değilim! Nasıl davranacağım?” soruları kalbimi sıkıştırıp durmuş, yerlere göklere sığamamıştım aylar boyunca, kendisini acımasızca eleştirmeye bayılan biri olarak…



Korkunun ecele faydası yok hey hat! Kucağıma aldığım ilk andan bugüne şefkatimi de gördü, gözyaşımı da, kızgınlığımı da, boşvermelerimi de benim kızım… Saklamadım hiç kendimi, yanlış yaptığımda “Sen bunu yapma” dedim ama “Dediğimi yap, yaptığımı yapma!” sözü hep asılı kaldı kafamda, beynimi yedi bitirdi.



Ne kadar iyi bir anne olduğunuz, ne kadar iyi bir insan olduğunuzla paralel bence bu yüzden… Hatasız kul olmaz; hatasız olmak uğruna ne ıskalayın hayatı ne de olmadığınız gibi görünmeye çalışın. Ama yanlışlarınıza da sahip çıkın, onlardan ders alın, çocuğunuza doğru örnek olmak istiyorsanız, önce aynada kendinize bakın.

Sevgiyle…