''Ben ailenin özgür ruhlu kızıyım''

CNN'nin genel müdürü Efe Önbilgin iş dünyasıyla ilgili bir program yapmamı istedi. Ben de iş dünyası olduğu için enterese oldum açıkçası. Çünkü televizyonda program yapmayı, daha da ötesi, ekranda görünmeyi hiç düşünmüyordum. Geçmişim tamamen iş dünyası üzerine. Ben hep ticaretle iç içe oldum, Avusturya Lisesi ticaret bölümünden mezunum. Sonra üniversitede pazarlama okudum, mastır yaptım. İlk iş hayatına da Boston UPS'ten sonra İstanbul'da Pars Mc Cann reklam ajansında müşteri temsilcisi olarak atıldım.

Reklam sektörünü çok sevdim. Çocukluğumdan beri hep reklamlarla ilgilenirdim, televizyonlarda takip ederdim. Üniversite hayatım boyunca da reklamcılıkla ilgili çok proje yaptım. Reklamı sevdiğim için de ilk işimden çok keyif aldım. 1996 yılında da Lowe Adam şirketinde Milli Olimpiyat Komitesi'ne danışmanlık yaptım. İstanbul'un adaylığını dünyaya tanıtmak amacıyla bir senelik bir çalışma yaptık. Ama alamadık. 1997'de de aile şirketimize geçtim. Şirketin o sene 60. kuruluş senesiydi, tanıtım amaçlı çalışmalar yaptım. Evlendim, dört sene sonra da eşimden ayrıldım. Dört yaşında bir kızım var.

Hayır. Kızımı doğurmak için New York'a gittim, o dönemde de işi tamamen bıraktım. Doğurduktan sonraki üç yıl da hiç çalışmadım.

O zaman da anneliğim çok tempoluydu. Kızımla her dakika beraber oldum. Onu çok rahat büyüttüğüme inanıyorum. Hiç panik yapmayan, endişelenmeyen, hiç kural koymayan, rahat bir insanım. Kendi kendine tecrübe edip hatalarından ders almasını istiyorum. Bir tehlike doğmaması için çanta gibi yanımda taşıdım, benimle her yere geldi. Ne uykusunu, ne yemeğini dert ettim, bütün seyahatlerime de götürdüm. Çok rahat büyüdü.

Kendi kendime hedef koymuştum, kızım yuvaya başladığı zaman ben de iş hayatına geri döneceğim diye. Çok denk geldi Efe Bey'in bu teklifi. Ağustos ayında teklif etti, kızım Eylül'de okula başladı, ben de iş hayatına geri döndüm.

İlk başlarda zor oldu, çünkü işim tahminimden ağır bir tempoda başladı. Ben part time olmasını istemiştim, ama biraz medya sektörünün hareketliliğinden, biraz da benim programı ve kendimi ispatlama çabamdan ötürü pek öyle olamadı. Sıfırdan bir program yarattık. Şu an hem İş?te Gündem, hem de Özel Sektör programlarını hazırlıyoruz. Yoğun iş hayatımın dışında bütün vaktimi kızıma ayırmaya çalışıyorum. Onun da düzenini kendi düzenime göre organize ettim. Alıştı artık. Şimdi biliyor ki onun okulu, yüzmesi, balesi var; benim de işim var.

İlk başlarda tesadüf olmuş, sonradan gelenek haline geldi ailede. Hatta ben kızımın adını Selin koymak istemiştim, ablalarım karşı çıktılar. "Olmaz, ailedeki bütün kızların adı a?yla bitiyor, sen de öyle bir isim bul" diye. Çünkü biz üç kız kardeş, üçümüzün de birer kızı var, altımızın da adının sonu a?yla bitiyor. O yüzden mecburen çok kitap karıştırdım, Meyra kulağıma çok hoş geldi. Parıldayan ışık demek, manası da beni çok tatmin etti. Tek sorunumuz, anne-kız isimlerimiz çok benzediği için ara sıra karıştırılıyoruz.

CNN'e ekrana çıkmak üzerine gitmemiştim. Bana programı hazırlamam teklif edilmişti. Ben de iş tecrübeme güvenerek ''tabii hazırlarım'' dedim. Onun üzerine; ''Aslında sen bunu sunsan çok iyi olur'' dediler ve bir deneme çekimi yaptık. Işık, kamera, prompter akmaya başladı, ben de sundum. Aramızda bir elektrik oldu.

Evet, hiç yadırgamadım. Her röportaj tasarladığınız gibi gitmiyor genelde. Ne kadar hazırlıklı olursanız olun, bir anda o cevaba göre bir karşılık vermeniz gerekebiliyor. Konuyu bilmeyen, hazırlamayan birinin bu atikliği göstermesi pek mümkün değil sanırım. Bu yüzden de doğru bir karar oldu.